Naar de Negende van Beethoven
Op vrijdag 4 april gingen de cursisten Muziekschatten en Muzikale Ontdekkingen samen met docent Rose-Marie Hendrikx luisteren naar de 9e van Beethoven. Hoe dat eraan toeging, lees je in dit mooie verslag van cursist Johan Biemans:
"Maar liefst twee touringcars vol Muziekschatters togen vrijdagavond 4 april naar de Scheldestad om daar te gaan genieten van een bijzonder concert. Twee achtereenvolgende dinsdagen had Rose-Marie ons met tekst en uitleg, rijk voorzien van klank en beeld, voorbereid op de Negende symfonie van Beethoven. In de Koningin Elisabethzaal wachtte ons de uitvoering hiervan door Antwerp Symphony Orchestra, en dat nog wel onder de dirigent maestro Jaap van Zweden.
Dat was dan wel even een andere uitvoering dan Beethoven ze zelf meegemaakt kon hebben. Alleen al de bezetting van instrumenten in zijn tijd vergeleken met wat wij hier voor ons zagen en te horen kregen was van een andere wereld.
De hamvraag achteraf: “Wat vond je van het concert?” stelt me voor een flink dilemma. Eigenlijk heb ik er maar drie woorden voor: een hemelse belevenis. Daarmee is alles gezegd. Het is hetzelfde als wanneer je een heerlijk glas wijn gedronken hebt, en terwijl de nobele nasmaak nog tintelt op het puntje van je tong, je aan het etiket van een lege fles Château du Pape gaat ruiken hoe die godendrank gesmaakt heeft. Wat niet wegneemt, dat ik – en ik denk iedereen – na de analyse van Rose-Marie met andere oren naar de vier delen geluisterd heb, dan wanneer ik die uitleg gemist zou hebben. Ik heb geprobeerd in de huid te kruipen van Beethoven zelf, die hoogstens wat geruis of gesuis gehoord kan hebben. En dat terwijl hij toch aardig wat grof geschut heeft aangevoerd om toch iets te kunnen horen. Als mij iets van dit concert bijgebleven is, dan is het zeker het homofone gedeelte in het vierde deel, op de melodie van Alle Menschen werden Brüder, dat door alle strijkers, vier cello’s en zes contrabassen, bijna fluisterend werd uitgevoerd. Ja tegen de grens van het nog net hoorbare aan. In mijn leven heb ik dikwijls de Negende horen uitvoeren, maar wat dirigent Van Zweden met zijn orkest hier presteerde kwam echt uit hemelse sferen.
Ook de beide koren: Le Choeur de Chambre de Namur en het Vlaams Radiokoor hebben een diepe indruk op me gemaakt. Samen om en nabij 70 stemmen, mooi in balans met het orkest. De vier solisten: Christina Landshamer sopraan, Catriona Morison mezzosopraan, Maximilian Schmitt tenor en Michael Nagy, had ik nooit eerder gehoord. In de wandelgangen hoorde ik na afloop twijfeling of zij goed in balans waren. Beethoven zou er geen probleem mee gehad hebben, denk ik zo.
We hadden een mooie plaats op Balkon 2. Voor de statistieken in de trappenhal 98 treden en
evenzoveel naar beneden. Al bij al zeker een onvergetelijk concert met alleen maar superlatieven, inbegrepen een hartelijk dankjewel voor Rose-Marie."